برگزار شده توسط استان بوشهر/ شهر دشتی در تاریخ ۱۴۰۱/۰۹/۰۶
پرسش
فردی به معاونت در سرقت اقرار می‌کند و سارق را نیز معرفی می‌کند. اقدامات جهت جلب سارق (مباشر) انجام ولی نامبرده جلب نمی‌شود. قرار جلب به دادرسی غیابی برای هر دو نفر معاون و مباشر صادر می‌شود. دادگاه کیفری دو اعلام می‌کند مواجهه بین مباشر و معاون باید انجام شود و به عنوان یک نقص پرونده را بر می‌گرداند به دادسرا. حال در صورت عدم جلب مباشر سرقت دادسرا و دادگاه چه تکلیفی دارند؟
نظر هیئت عالی
در صورت اقرار معاون و با وجود سایر ادله علی رغم متواری بودن مباشر در سرقت حتی با فرض عدم جلب وی امکان رسیدگی در دادسرا و دادگاه وجود دارد.
نظر اکثریت
با توجه به این که اقرار علیه خود فرد می‌تواند دلیل محسوب شود و علیه دیگری فقط یک اماره محسوب می‌شود. اما با کنار هم گذاشتن تمام شواهد و قرائن و اوضاع و احوال قضیه مانند بازسازی صحنه در جرم سرقت و کشف اموال سرقتی در دست مال خر یا متهم و تصاویر دوربین‌های مداربسته می‌توان به ادعای یکی از متهمین نسبت به دیگری اهمیت و ترتیب اثر داد. مثلاً در صورت اقرار معاون و سایر ادله و متواری بودن متهم دادسرا اقدام به صدور جلب به دادرسی و دادگاه نیز اقدام به صدور رای می‌کند و نقصی به پرونده وارد نیست مگر این که بعداً دلایلی جدید کشف شود و حادثه را به نوعی دیگر روایت کند.
نظر اقلیت
این که متهم با اقرار خود اتهامی را به دیگری منتسب کند قابل قبول نیست. چون که معاونت یک امر استعاره‌ای است و شخص معاون مجازاتش بر اساس اتهام مباشر می‌گیرد و شاید در فرض مطروحه مباشر جلب شود و ادعا کند ماجرا کاملاً برعکس روایت شده است. من معاون بوده‌ام و وی مباشر. بنابراین یک نقص در تحقیقات است و باید مرتفع شود سپس به دادگاه جهت صدور حکم ارسال شود.
